Sam

SiedzÄ™ w koncie skulony
Ciepło nie pieści
Mojego ciała
Światło nie dociera 
Do moich oczu

SiedzÄ™ tak
Bo lubiÄ™ to
Niczego nie pragnÄ™
Nic nie potrzebuje

Moje wnętrze jest skulone
KÄ…t jest moim domem
W kÄ…cie jest tak ptrzyjemnie
Ja kocham być sam

Samotność jest moją ostoją
Przystanią, do której powracam
Dla wielu jest to przekleństwo 
Dla mnie blogosławieństwo

W kÄ…cie
Sam za sobÄ… rozmawiam
Sam wymyślam sobie wszystko
Choć mam dzisiaj imieniny
Nie obchodzi mnie to wcale

Samotnośc zapuściła korzenie
Nie ruszy siÄ™
Z tego miejsca
Pozostanie tu

Musi mnie ktoś wyrwać
Bo sam nie dam rady
Ale kiedy to będzie 
I kto to będzie
Nie wiem